[عصام عبد الحميد]

	مش معقول الحب يموت من غير اشلاء مش معقول القلب ينسى كل العشاق مش معقول ان حبيبى يقول نرتاح انت ف حالك وانا فحالى ويا جراح مش معقول الصبر يروح وانسى الايد اللى اتمدتلى فلحظه ضيق انسى ابسمه اللى اترسمت لى وكنت غريق مش معقول ابتدى بكره بلحن فراق ازاى شمسى تدفى حياتى وانا مشتاق وازاى قمرى ينور عمرى مع الاشواق مش معقول ان الهجر يكون عنوان للاحباب وان الظلم يكون بالاسراف مش معقول انى حهاجر وابعد قلبى وروحى عنها هناك وارمى سنين الحب ورايا وانسى امالى وفرحى هناك مش معقول مش معقول

من باب العلم بالشىء

هذه القصيدة مرتجله ( اى انها وليدة لحظتها )